Na miarę Twojego piękna

Wydawałoby się, że pomysłowy projekt, dobrej jakości materiały, sprawdzona konstrukcja i wysoka jakość wykończenia to najważniejsze aspekty udanego krawiectwa. Wszystkie jednak te elementy łączy jeden, wspólny mianownik. Są to pomiary antropometryczne, czyli szczegółowe zestawienie wymiarów ludzkiego ciała. W naszym wypadku są to pomiary krawieckie, które obejmują wartości potrzebne do konstruowania form odzieży dla określonej osoby. Dzięki nim jesteśmy w stanie ustalić jaki ubiór korzystnie będzie wyglądał na danej sylwetce, ile materiału będzie nam potrzebne a przede wszystkim stanowią bazę do stworzenia form i szablonów odzieżowych. Poprawne zdejmowanie wymiarów nie jest łatwe ze względu na nieforemny kształt ludzkiego ciała. Podstawowym przyrządem pomiarowym jest centymetr krawiecki (inaczej miara krawiecka, taśma centymetrowa).

Tabele wymiarów oraz podział na grupy rozmiarowe są opracowywane właśnie na podstawie wymiarów antropometrycznych. Przygotowując indywidualny projekt możemy korzystać z tego zastawienia, jednak musimy mieć na uwadze indywidualne cechy sylwetki nad którą pracujemy, są to m.in.:

• ukształtowanie kręgosłupa – plecy okrągłe, plecy płaskie, boczne skrzywienie kręgosłupa
• kształt klatki piersiowej – wypukła, płaska,
• ułożenie linii barków np. obniżenie jednego z barków, opuszczone lub podniesione ramiona.
• ukształtowanie kończyn dolnych,
• deformacje wynikające z nadmiernego przyrostu tkanki tłuszczowej lub zbyt niskiej masy ciała.

W takich wypadkach konieczne jest wykonanie dodatkowych pomiarów kontrolnych. O tym jak projektować ubiory dla nietypowych figur oraz dla osób z wadami postawy już wkrótce napiszemy w kolejnych artykułach.

W celu ujednolicenia pomiarów na ciele ludzkim wyznaczono: główne płaszczyzny ciała, linie ciała i punkty pomiarowe. Od nich wywodzą się symbole, których powszechnie używa się w krawiectwie. Poniżej przedstawiam rysunki obrazujące to zagadnienie  (pochodzą one z książki Elżbiety Stark oraz Barbary Tymolewskiej pt. ”Modelowanie form odzieży damskiej”) oraz tabelę z wyjaśnieniem podstawowych symboli.

Pomiary antropometryczne dzieli się na następujące grupy: wysokości, obwody, szerokości, łuki, głębokości. Ich liczba jest bardzo duża, zostały więc wyodrębnione pomiary wiodące którymi są: wzrost, obwód klatki piersiowej, obwód pasa, obwód bioder z uwzględnieniem wypukłości brzucha oraz pomiary podstawowe, które dodatkowo zawierają obwody szyi, ramion, nóg, długości ramienia, długość zewnętrzna i wewnętrzna nogi, długość pleców i szerokość barków. Jako ciekawostkę dodam, że istnieją również tzw. pomiary dynamiczne, które określają sylwetkę w ruchu. Są one niezwykle istotne przy projektowaniu odzieży specjalistycznej (odzież robocza, ochronna, sportowa, przeznaczona do celów turystycznych).

Jak więc poprawnie ściągnąć miarę z ludzkiego ciała? Przede wszystkim pamiętajcie że osoba, którą mierzymy powinna mieć ubiór dopasowany lub pozostać w bieliźnie. Podczas zdejmowania miary powinno się przybrać naturalną postawę. Osoba dokonująca pomiaru nie powinna obracać osoby mierzonej lecz ją obchodzić ze wszystkich stron.

Wymiary podstawowe:

• wzrost (ZWo) mierzy się od podstawy do najwyższego punku głowy (wierzchołek) bez obuwia i wysokiego uczesania.
• obwód klatki piersiowej (opx) mierzy się pod pachami przez brodawki piersiowe. Uwaga! Nie należy mierzyć obwodu gorsu (biustu) stojąc z przodu, gdyż wtedy centymetr opada pod łopatki i miara jest mniejsza, Trzeba uważać alby miarka znajdowała się na płaszczyźnie poziomej. Dodatkowo jeśli bierzemy pod uwagę bieliznę pomocny jest wymiar obwodu klatki piersiowej pod piersiami (opp).
• obwód talii (ot) mierzy się w największym przewężeniu tułowia
• obwód bioder (obt) mierzy się poziomo przez największe wypukłości pośladków. Przy pobieraniu tej miary osoba mierzona powinna stać równo (mieć złączone nogi)
• obwód szyi (os) mierzy się u jej nasady.

Wymiary kontrolne:

• długość tyłu, przodu, boków (na spódnicę) mierzy się od talii do podstawy. Od uzyskanej wielkości odejmuje się wielkości przewidziane modą.
• głębokość podkroju (na spodnie) mierzy się w pozycji siedzącej – od talii do podstawy siedzenia, oraz mierzy się długość boczną spodni i szerokość nogawek na dole.
• długość pleców na kamizelkę, bluzkę, żakiet, płaszcz itp. Mierzy się od 7 kręgu szyjnego do projektowanej linii dołu ubioru.
• długość przodu mierzy się od 7 kręgu szyjnego  przez wypukłości piersi lub pionowo od nasady szyi do talii.

•  długość rękawów mierzy się od stawu barkowego do przegubu dłoni. (ważne aby wymiar ten zdejmować na luźno opuszczonej, naturalnie ugiętej ręce).

Jeżeli robimy formy własnoręcznie musimy pamiętać o dodatkach konstrukcyjnych, czyli luzach odzieżowych. Zależą one od przeznaczenia ubioru, zastosowanych materiałów oraz sposobu noszenia ubioru – czy jest to bluzka noszona blisko ciała czy też płaszcz noszony na kilka warstw odzieży.

Jako ciekawostkę zamieszam tabelę wymiarów dla typowej sylwetki kobiecej z uwzględnieniem różnego wzrostu oraz  rozmiarów dla koszul męskich, wyrobów gorseciarskich oraz porównanie rozmiarów europejskich z wielkościami amerykańskimi. (tabele pochodzą z książki pt. ”Krawiectwo. Technologia.”, tłumaczenie Paulina Samek).

Jakiś czas temu miałam okazję uczestniczyć w targach maszyn, technologii i surowców do produkcji odzieży, tapicerki i konfekcji technicznej Techconfex w Łodzi. Zaprezentowano tam przełomowe rozwiązanie zdejmowanie wymiarów ludzkiego ciała dzięki laserowemu skanerowi 3D. Pomiar trwa kilka sekund, jest precyzyjny a przede wszystkim jednocześnie uzyskujemy ponad 140 wymiarów! Zobaczcie sami!

http://www.human-solutions.pl/

.Mam nadzieję, że powyższe informacje staną się pomocne podczas szycia (nawet jeśli korzystacie tylko z gotowych szablonów, warto skontrolować ich wymiary), a także podczas zakupów.

Pozdrawiam MJ