Na początek zabiorę Was do Grecji. Mamy V wiek p.n.e., „złoty okres kultury greckiej”. Miasto-państwo osiąga szczyt rozwoju pod względem gospodarczym jak i kulturowym. Ludzie mają czas na naukę, sport, rozrywki kulturalne. Ideałem staje się człowiek o doskonałym, wysportowanym ciele, ale również o pięknej duszy. Piękno stało się synonimem dobra, a człowiek postrzegany jest jako element natury. Sztukę ogólnie pojętą traktuje się jako rodzaj wiedzy o świecie. Wzorem dla artystów jest przyroda i prawa nią rządzące. Wierzono, że istnieją w naturze obiektywne, idealne wzorce, kanon, według którego można stworzyć idealne dzieło. Twórcy zaczęli więc poszukiwać kanonu piękna, który był bliski ich wyobrażeniu. Badania miały charakter matematyczny i opierały się na…